Από βραδύς είχεν ξαστεριάν.Του προυί σκόνητι η μάναμ’να πα να χέσι.Ανοίγι ντπόρτα ‘Οπ!Χιόνι!Σκοθήκαμι κι εμεί να κατρήσουμι.Τι καντς αι ικεί; Δε βλεπς που κατράς? Πάει του Χιόνι είπιη αδερφόζμ.Ύστερα πήγα στου παραθύρι κι έγλιπα του χιόνι.Αυτό ήταν του πρώτου χιόνι στου χουριό μ.
